Naučnik koji je otkrio zašto niko ne živi vječno preminuo u 96. godini

Leonard Hayflick, istaknuti biomedicinski istraživač, koji je otkrio da normalne ćelije mogu podijeliti samo određeni broj puta prije nego što počnu stariti, preminuo je 1. augusta u svom domu u Sea Ranchu, Kalifornija. Imao je 96 godina. Njegov sin, Joel Hayflick, potvrdio je da je uzrok smrti bio rak gušterače.

Otkriven u ranim 1960-im, Hayflickov nalaz postavio je granicu ljudskog životnog vijeka, što je obeshrabrilo one koji vjeruju u mogućnost besmrtnosti. Hayflick je, dok je radio na Wistar institutu Univerziteta u Pennsylvaniji, primijetio da somatske ćelije, tj. ćelije koje nisu reproduktivne, prolaze kroz proces dijeljenja 40 do 60 puta prije nego što zapadnu u stanje koje je nazvao senescencija. Ovo stanje, tvrdio je, uzrokuje starenje organizma.

Njegovo otkriće, kasnije nazvano "Hayflickov limit" od strane nobelovca Macfarlanea Burneta, preokrenulo je dotadašnje vjerovanje da su ćelije besmrtne i da je starenje rezultat vanjskih faktora poput bolesti, prehrane i zračenja. Hayflick je tvrdio da nikakva ishrana, vježbanje ili genetske promjene neće produžiti ljudski životni vijek iznad 125 godina.

Daljnja istraživanja otkrila su mehanizam iza Hayflickovog limita: tokom svakog dijeljenja, krajevi DNK, tzv. telomeri, postaju sve kraći, dok se ćelija na kraju prestaje dijeliti.

Osim svog rada na starenju, Hayflick je razvio i WI-38 ćelijsku liniju, koja se koristi u proizvodnji vakcina, te otkrio da tzv. "hodajuća upala pluća" nije uzrokovana virusom, već mikoplazmom, najmanjim oblikom slobodno živućeg organizma.

Iako je Hayflick bio skeptičan prema ideji produžavanja ljudskog vijeka, smatrao je da je to ne samo neostvarivo, već i opasno. "Manipulacija procesom starenja je pesimistična ideja," rekao je za The Guardian 2001. godine. "Ne želim biti živ kad to postane moguće. Ne želim pružiti još 50 godina života nekome poput Adolfa Hitlera."

Hayflick je preminuo u 96. godini, ostavivši iza sebe nasljeđe koje je značajno doprinijelo našem razumijevanju starenja i postavilo granice ljudskog života na naučnoj osnovi. Njegov rad, iako kontroverzan u nekim krugovima, promijenio je tok biomedicinskih istraživanja i postavio temelj za daljnje proučavanje ljudskog starenja.